-
1 kontraŭstari
-
2 defy
[dɪ'faɪ]vt( disobey) person przeciwstawiać się (przeciwstawić się perf) +dat; order ignorować (zignorować perf), postępować (postąpić perf) wbrew +dat; ( challenge) wyzywać (wyzwać perf); ( fig)to defy description/imitation — być nie do opisania/podrobienia, nie dawać się opisać/podrobić
* * *1) (to dare (someone to act); to challenge: I defy you to try and stop me!) wyzywać2) (to resist boldly or openly: Are you defying my authority?) przeciwstawiać się -
3 counter
['kauntə(r)] 1. n(in shop, café) lada f, kontuar m; (in bank, post office) okienko nt; ( in game) pionek m; ( TECH) licznik m2. vt 3. advto run counter to — być niezgodnym z +instr
to buy under the counter ( fig) — kupować (kupić perf) spod lady
to counter with sth/by doing sth — odparowywać (odparować perf) czymś/robiąc coś
* * *I see count II 0. noun(a token used in numbering or playing certain games; counters for playing ludo etc.) pionekII 1. adverb((with to) in the opposite direction or manner to: The election is running counter to the forecasts.) przeciw2. verb(to meet or answer (a stroke or move etc by another): He successfully countered all criticisms.) przeciwstawiać się- counter-III noun(a kind of table or surface on which goods are laid: Can you get me some sweets from the confectionery counter?) lada -
4 противиться
глаг.• oponować• przeciwstawiać• przeciwstawić• sprzeciwiać• sprzeciwić* * *przeciwstawiać się, sprzeciwiać się, stawać sztorcem -
5 resist
maskaochronaopierać sięprzeciwstawiać sięrezerstawiać opórwarstwa ochronna -
6 withstand
opierać się działaniuprzeciwstawiać sięstawiać opór -
7 combat
1. ['kɔmbæt] nwalka f2. [kɔm'bæt] vtwalczyć z +instr, zwalczać* * *1. noun((an act of) fighting: The two knights met each other in single combat.) walka2. verb(to fight against; to oppose: The residents of the town tried to combat the government's plans to build a motorway.) przeciwstawiać się -
8 stand up to
vt fus* * *(to show resistance to: He stood up to the bigger boys who tried to bully him; These chairs have stood up to very hard use.) przeciwstawiać się, wytrzymywać -
9 take exception to/at
(to object to: The old lady took exception to the rudeness of the children.) wyrazić niezadowolenie z, przeciwstawiać się -
10 match
[mætʃ] 1. n( game) mecz m; ( for lighting fire) zapałka f; ( equivalent)2. vt( go well with) pasować do +gen; ( equal) dorównywać (dorównać perf) +dat; ( correspond to) odpowiadać +dat; (also: match up) dopasowywać (dopasować perf) (do siebie)3. vito be no match for — nie móc się równać z +instr
she had on a yellow dress with yellow shoes to match — miała na sobie żółtą sukienkę i buty pod kolor
Phrasal Verbs:- match up* * *[mæ ] I noun(a short piece of wood or other material tipped with a substance that catches fire when rubbed against a rough or specially-prepared surface: He struck a match.) zapałka- matchboxII 1. noun1) (a contest or game: a football/rugby/chess match.) mecz2) (a thing that is similar to or the same as another in some way(s) eg in colour or pattern: These trousers are not an exact match for my jacket.) rzecz harmonizująca, rzecz do kompletu3) (a person who is able to equal another: She has finally met her match at arguing.) godny przeciwnik4) (a marriage or an act of marrying: She hoped to arrange a match for her daughter.) ożenek, małżeństwo2. verb1) (to be equal or similar to something or someone in some way eg in colour or pattern: That dress matches her red hair.) harmonizować (z), pasować (do)2) (to set (two things, people etc) to compete: He matched his skill against the champion's.) przeciwstawiać•- matched- matchless
- matchmaker
См. также в других словарях:
przeciwstawiać się – przeciwstawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} protestować, występować przeciw czemuś; sprzeciwiać się komuś, czemuś; nie zgadzać się na coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciwstawiać się zarządzeniom dyrekcji. Przeciwstawić się ostro zwierzchnikowi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szarpać się – szarpnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mocować się z czymś (z kimś) gwałtownie, zwykle w celu wydostania się, wyrwania się skądś; szamotać się, wyrywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ryby szarpią się w sieci. Szarpnął się w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opierać się – oprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utrzymywać pozycję pionową, korzystając z jakiejś podpory, podpórki, oparcia; wspierać się na czymś, o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opierać się o blat stołu. Oprzeć się na czyimś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stawiać się — Zachowywać się wyzywająco i bezczelnie; celowo przeciwstawiać się Eng. To insolently defy, challenge, or oppose … Słownik Polskiego slangu
kłaść — ndk XI, kładę, kładziesz, kładź, kładł, kładli, kładziony 1. «stawiać jedną rzecz na drugiej, umieszczać coś na czymś, w czymś, wstawiać gdzieś, wsuwać» Kłaść coś na półkę, na półce, na szafę, na szafie. Kłaść coś do garnka, do kieszeni, do… … Słownik języka polskiego
stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi … Słownik języka polskiego
przeciwstawić — dk VIa, przeciwstawićwię, przeciwstawićwisz, przeciwstawićstaw, przeciwstawićwił, przeciwstawićwiony przeciwstawiać ndk I, przeciwstawićam, przeciwstawićasz, przeciwstawićają, przeciwstawićaj, przeciwstawićał, przeciwstawićany «postawić, wysunąć… … Słownik języka polskiego
siebie — (D.), CMs. sobie, B. siebie a. się, N. sobą 1. «zaimek zwrotny, wskazujący na identyczność dopełnienia z podmiotem» Widział siebie w lustrze. Nie widzę siebie w tej roli. Nie dopuszczał nikogo do siebie. Nie dał robić z siebie pajaca. Bronił się… … Słownik języka polskiego
fala — ż I, DCMs. falali; lm D. fal 1. «wał wodny, wzniesienie wody powstające wskutek ruchu cząstek wody w płaszczyźnie pionowej, wywołanego głównie przez działanie wiatru; bałwan; także: powierzchnia wody, nurt» Fala morska, sztormowa. Wysoka fala.… … Słownik języka polskiego
płynąć — ndk Vb, płynąćnę, płynąćniesz, płyń, płynąćnął, płynąćnęła, płynąćnęli 1. «o płynie: przemieszczać się, lać się, toczyć się (w pewnym kierunku)» Płynie woda, roztopiony asfalt. Płynie rzeka, strumień (bystro, wartko, leniwie, spokojnie). Powoli… … Słownik języka polskiego
buntować — ndk IV, buntowaćtuję, buntowaćtujesz, buntowaćtuj, buntowaćował, buntowaćowany «namawiać do buntu; podburzać» Buntował załogę statku przeciwko kapitanowi. Buntował kolegów, żeby nie chodzili na dodatkowe zajęcia. Buntował matkę na brata. buntować … Słownik języka polskiego